BAŞLIKSIZ

Neler geçti hayatımdan kimler eksildi ? Bilmiyorum saymadım hiç. Fark etmedim gittiklerini birden sıradanlaştıklarını. Her nefes alışımda biraz daha boğuluyorum bazen. İnsanlar boğuyor beni tutsaklar dibe çekiyor. Duyduklarım ,yaşadıklarım bitsin istiyorum. Yalnız en uzak yerde , kimsenin bilmediği sesinin yetişmediği yerde tek başına yaşamak istiyorum . Üzüntü olmasın ,göz yaşı olmasın hayatımda. Yoruldum ben kabuğumda kendi içimi çürütmekten. Hiçbir şey kalmamış gibi geliyor bazen. Bir kapı tıkırtısı ardından gelen çocuk gibi yüzümde anlamsız soğuk karanlık bir ifade var. Üşüyorum . O çocuk pencereye doğru ilerliyor elindeki gaz lambasının ışığı pencereye vuruyor. O pencereye ilerliyor. Pencereye vuran simasına yaklaşıyor kendini daha iyi görmek için. Yine aynı soğuk ifade. Odanın köşesine çömeliyor gaz lambası hala elinde. Birini bekliyor gelmeyen birisini. Yerdeki taşlara bakıyor . Sadece bakıyor. Hiçbir şey yok. Kendisi yok . Kaybolmuş boşlukta sanki. Yere bir damla düşüyor sonra bir damla daha. Tutamıyor içindeki acıyı nefreti tutamıyor çocuk. Ağlıyor sadece ağlıyor. İçi kendinden çıkana kadar ağlıyor. Kimse duymuyor sadece kendisi biliyor. Çocuk hiç susmadı insanlık da hiç durmadı zaten.