İNSAN NEDEN KAYIP?

İnsan kayboldu... Sonra unuttu kendini. Hep başkasını aradı. Cevapları yanlış çıktıkça uzaklaştı benliğinden.Kalpte atarmış oysa cevaplar.İnsanoğlu ne zaman karanlığa düştü böyle? An'da kalmamak ve hep istemek.İstediğinin ne olduğunu bilmeden.Kırıldı o zaman,üzüldü ve dış dünyadan çekti kendini. Yalnızlaşmamız sabırsızlığımızdandı oysa.Hemen, kelimesini buldu insan .Zamanla yıllanan, emekle tat alan duygular hemen kelimesiyle kendinden uzaklaştı, yabancılaştı.Ruhu yordu...

ANLAŞILIR MI İNSAN?

Bilemezsin... Dünyaya geldiğin gibi gideceğini bilemezsin.Oysa ne çok kibirlidir insanoğlu .Sanki her şeyi o biliyormuş gibi.Sahip olmaK ister içindeki susuz kuyuyu doyurmak için. Her şeye ait olmak ister.Üzer,kızar,sevinir,haykırır... Basit bir problem,kısa bir yol tek çözümken gider o çöldeki yağmurda arar cevabını... Ne zorsa onu ister.Kardeşini annenden gizli bakkala yollarsın sonra arkasından bakarsın ki, geri gelecek mi korkusu... Çocukken her şey ne kadar büyüktü?Sadece büyüklerin yapabileceği şeyler vardı. Sonra büyüyünce fark ediyorsun ki asıl büyümekmiş çoğu şeyi yapamamak. Kaçmak mesela çocukken kaçmak... Ben küçükken aileme kızdığımda en fazla kapının önüne kaçabilirdim.Otururdum merdivende,çocukları izlerdim.Sonrada annem beni özlemiştir deyip geri dönerdim eve. Büyüyünce anladım ki gidebileceğin en uzak yer kendinmiş.İnsan kendinden kaçamazmış. Düşüncelerini rüzgar alıp götürsün diye camını açtığın araç seni ancak şehirlere ve ülkelere götürebilirmiş. Çığlıklarında götürmez bak seni senden. Düşüncelerin ve yaşadıkların ancak iyileştirirmiş insanoğlunu...