KARANFİLLER

Yalnız kalınca büzüşürmüş karanfiller.Kırmızı karanfiller...Karanfiller her yerde olabilir.Bakarsın bir gün bir kitap sayfasının arasında hediye edilmiş ya da bir adam sevdiği kadına ''seni seviyorum'' diyememiş de karanfil almış. Bir çiçek ne kadar evrensel olabilirse o kadar büyük olmuş. Adı aşk olmuş.Ya da siz ne derseniz... Eylül mahallenin en güzel kızıydı.Simsiyah saçları beline kadar uzanırdı,gözleri yemyeşildi ve hep gülerdi o.Neşesi mahallenin dilindeydi.Bir bakan dönüp bir daha bakardı ona.Ama onda hep bir hüzün olurdu.Kimsenin bilmediği bir hüzün.Belki de bir beklediği vardı ya da bir derdi. Çok gülen insanlara iyi bakın ,herkesten sakladıkları bir dertleri vardır,köşelerde gizli kalmış gözyaşları, derlerdi. Hiç bilmedik o hüznün nedenini. Kim bilir belki de kimse Eylül'e kırmızı karanfil almamıştı...